Zwiedzanie Modeny

Udostępnij:

Dwa lata temu, podczas pobytu na Erasmusie w Bolonii, wybrałam się z Wermutem na zwiedzanie Modeny. Chciałam jechać do Ferrary, jednak gdy dotarłam do kasy dworcowej, dowiedziałam się, że następny pociąg mamy dopiero za dwie godziny. W niedzielę pociągi jeździły rzadziej, więc nastąpiła zmiana planów i pojechaliśmy do Modeny. Pogoda była przepiękna, prawie lato, sporo zobaczyłam i zrobiłam ciekawe zdjęcia. Wycieczka do Modeny okazała się udana.

Jednak Modena trochę mnie rozczarowała, bo jak na miasto uniwersyteckie jest dość mała. No i jak na swoją wielkość ceny ma koszmarne. Bo żeby kawa w barze w centrum Modeny kosztowała dwa razy tyle, co w centrum Bolonii? No ludzie! Nie skusiłam się, wypiłam kawę w drodze powrotnej bliżej dworca. Zjadłam tam też piadinę, wszystko razem za 1/3 tego, co zapłaciłabym w ścisłym centrum. Do tego w całkiem sympatycznym barku pod arkadami, z widokiem na zieleń.

Katedra i dzwonnica

Katedra w Modenie jest ogromna i chyba nie da się zrobić takiego zdjęcia, żeby nie uciąć kawałka katedry albo kawałka dzwonnicy. Powyżej najlepsze zdjęcie, jakie udało mi się znaleźć w serwisach internetowych. Poniżej moje zdjęcia – samej dzwonnicy i samej bryły katedry, łącznika między nimi oraz fragmentu katedry widzianej z boku.

Droga do centrum historycznego

Orientację w terenie mam „jak typowa baba”, czyli raczej kiepską. Dlatego po drodze z dworca kolejowego do centrum historycznego starałam się zapamiętać jakieś punkty orientacyjne. Po przejściu przez ulicę okalającą starówkę pierwsze wpadło mi w oczy to. No i jak tu rzucać palenie, skoro nawet ulica nosi nazwę manufaktury tytoniu? 😉

Oryginalna fontanna

Tu było się gdzie cofnąć. Dlatego to jeden z nielicznych budynków, który udało mi się sfotografować od góry do dołu, pozostałe stały przy zbyt wąskich uliczkach.

Zdjęcie niżej prawie się udało, dzięki jakiejś pani, która z mojej gadaniny do Wermuta, typu – popatrz na mnie, postaw uszy, otwórz pysk itd., wyłapała powtarzające się co jakiś czas imię i powiedziała do swojego towarzysza: „On się nazywa Wermut!” Wermut popatrzył na nią, ale niestety trochę przy tym ściągnął uszy.

Budynki użyteczności publicznej

Na ulicy Uniwersyteckiej zagnało mnie oczywiście pod Wydział Prawa. W tym budynku mieści się jednocześnie Rektorat.

Budynek u wylotu ulicy Uniwersyteckiej. Tu fotografowałam go ze środka ulicy, gdy podeszłam bliżej, okazał się urzędem skarbowym…

Zdjęcia przy wejściu do katedry

Jedyne zdjęcie Wermuta z Modeny, które naprawdę się udało. Ja na środku placu, Wermut przy wejściu do katedry. Za plecami miał otwarte drzwi, więc jeszcze musiałam kontrolować, czy nie schowa się do chłodnego wnętrza i czy ktoś akurat nie wchodzi mi w kadr. Zrobiłam tu tych zdjęć ze 20 i już się poddałam, gdy Wermut sam z siebie się ustawił, jakiś pan za mną krzyknął „Adesso!” („Teraz!”) i jest porządne zdjęcie.