Na trasie pociągu regionalnego między Brescią a Bergamo jest 10 stacji w uroczych miasteczkach. Zupełnie nie są one znane turystom, choć każde z nich ma ciekawą historię i zabytki. Zwiedzanie tych miasteczek zaczęłam od piątej stacji w połowie trasy, Palazzolo sull’Oglio. Ale mam nadzieję wkrótce rozszerzyć ten wpis o kolejne miejscowości i zdjęcia.
Palazzolo sull'Oglio
Palazzolo sull’Oglio leży w górach, w połowie drogi między Brescią a Bergamo, na granicy obu prowincji nad rzeką Oglio. Nad jezioro Iseo jest stąd zaledwie 8 km w linii prostej. Miasto zupełnie nieturystyczne, choć zabytków ma naprawdę sporo, od starożytności, poprzez średniowiecze do epoki nowożytnej. Kocham takie „perełki”, Brescia też przecież jest taką nieturystyczną perełką.
Rzeka Oglio rozgałęzia się w mieście na dwie części, tworząc piękne kaskady. Na północ od Palazzolo sull’Oglio są góry, na południe od miasta zaczyna się Nizina Padańska. W mieście i dookoła niego jest bardzo dużo zieleni.
Palazzolo sull’Oglio ma 20 tysięcy mieszkańców, czyli jest odrobinę większe od naszego Pułtuska czy Sulejówka. Nie znalazłam polskiego znanego miasta porównywalnej wielkości w górach, wszystkie są albo sporo większe, albo sporo mniejsze.
Torre del Popolo („wieża ludu”) ma 91 metrów wysokości i jest najwyższą wieżą dzwonnicy na planie koła we Włoszech, oraz jedną z najwyższych w Europie. Most rzymski z IV w. i ruiny zamku średniowiecznego z VIII w. to kolejne ciekawe zabytki tego miasta.
Gdzie we Włoszech najlepiej zjesz? Tam, gdzie jedzą Włosi. W Palazzolo sull’Oglio w barze La Fonte („źródło”). Choć miasto ma prawie 16% imigrantów, nikt tu do klienta nie mówi po angielsku. Skoro trafił do tego miasta i tego baru, to jest „tutejszy”, więc na pewno mówi po włosku. Jedzenie i picie po prostu genialne! I wystrój oraz atmosfera samego baru, siedziałam w ogródku pod arkadami. Najlepsza piadina, jaką dotąd jadłam. Bardzo ciekawy aperitif Americano (Campari, czerwony wermut i woda mineralna), pyszne lody cytrynowo-truskawkowe z bitą śmietaną.
